.... Dati takot ako mawala pero siguro ngayon masasabi ko unti-unti ko ng natututunang mag-isa.. siguro nga dahil wala na kong nakikita pang dahilan para tumuloy at isa pa parang wala na rin namang mangyayari kung ipagpapatuloy pa.,. aaminin ko man... masakit para sakin pero habang tumtagal ayun na... eto na siya malapit na ko masanay sa kung anong meron ngayon. Dumating na rin sa point na naitanong ko sa sarili ko "pagod na ba ko?". kung tatanungin ako mas gusto ko yung nakaraan.. kaso kahit bali-baliktarin mo man ang mundo hindi na pwede kaya mas ok na rin yung ganito.May narinig ako sabi nila mas ok lang daw yun sa umpisa, may point sila, ganun naman talaga diba? hanggang sa magsawa ka na, pero ako? wala ata yan sa vocabulary ko.. maliban na lang kung nasasaktan na ko pero ewan ko hindi ko rin masasabi.. , hindi ko talaga alam kung ang tao eh marunong talagang magpatawad eh. Ang Dios alam ko oo, pero ang tao, diyan ako may doubt..Eh bakit naman ako kapag mahal ko isang "sorry lang pakipot pa ko minsan" kailangan eh.. para umiral naman ang kilig.. paminsan-minsan, haay nakakamiss kaya.... kung ako sa inyo hangga't nasa inyo pa wag niyo sayangin yung mga araw na meron kayo... okay?.. (hindi naman nasayang eh)
No comments:
Post a Comment